Podatki w Królestwie Niderlandów
Podatek dochodowy od spółek
Podatnicy
Podstawa opodatkowania i stawki podatkowe
Wykluczenie udziału w kapitale od opodatkowania
Opodatkowanie grupowe (jednostka fiskalna)
Fuzje
Podatnicy Podatkiem dochodowym
od spółek obciążane są przedsiębiorstwa z siedzibą w Niderlandach
(podatnicy stali) oraz niektóre przedsiębiorstwa, które nie mają
siedziby w Niderlandach, ale przekazują przychody do Niderlandów
(podatnicy niestali). W tym kontekście pojęciem "przedsiębiorstwa"
określa się spółki, których kapitał jest podzielony na udziały lub
akcje, a także spółdzielnie. Najczęściej spotykane formy prawne
przedsiębiorstw, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od spółek,
to spółka akcyjna ("NV") oraz spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
("BV")
Czy przedsiębiorstwo ma siedzibę w Niderlandach do celów podatkowych,
ustala się na podstawie okoliczności indywidualnych. Czynnikami
istotnymi do ustalenia siedziby są miejsce, w którym mieści się
aktualny zarząd przedsiębiorstwa, miejsce centrali oraz miejsce,
w którym odbywają się walne zgromadzenia akcjonariuszy czy udziałowców.
Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od spółek, uważa się, że siedziba
znajduje się w Niderlandach wszystkich przedsiębiorstw założonych
według prawa niderlandzkiego.
Podstawa podatkowa i stawki
podatkowe
Ogólnie Podatek dochodowy od spółek pobierany jest od zysków
podlegających opodatkowaniu, uzyskanych przez przedsiębiorstwo w
poszczególnym roku po odliczeniu strat odliczalnych. Zyski podlegające
opodatkowaniu, to zyski pomniejszone o dary odliczalne z podatku.
Stawki podatkowe Podatek dochodowy od spółek jest pobierany
według stawki podatkowej 29 % od osiągniętych zysków w wysokości
do 22.689 euro, a od kwoty wyższej według stawki 34,5 %.
Ustalenie zysków według zasady dobrego zwyczaju handlowego
Zyski powinny być ustalane według zasady dobrego zwyczaju handlowego
i w sposób rzetelny. Przykładowo niezrealizowane straty mogą być
uwzględnione, wówczas zyski, które jeszcze nie zostały zrealizowane
mogą być wyłączone. Wymóg stosowania sposobu rzetelnego oznacza,
że zmiana metody do ustalenia zysków wyłącznie może nastąpić wtedy,
kiedy jest to zgodne z zasadą dobrego zwyczaju handlowego.
Amortyzacja środków trwałych Każdego roku amortyzowane są
środki trwałe użyte do prowadzenia przedsiębiorstwa. W zasadzie
podatnik sam decyduje o metodzie amortyzacji, jednak metoda wybrana
powinna być zgodna z dobrym zwyczajem handlowym. Generalnie stosuje
się metodę amortyzacji liniowej. W metodzie wymienionej ustala się
stałą stopę amortyzacji, którą co rocznie stosuje się odnośnie całego
okresu amortyzacji.
Szacowanie zapasów Stosuje się następujące metody szacowania
zapasów:
- szacowanie na podstawie ceny kosztu,
- szacowanie na podstawie ceny kosztu lub wartości rynkowej (jeżeli
jest niższa),
- metoda wyceny zapasów podstawowych.
Szacowanie na podstawie ceny kosztu jest zgodne z zasadą dobrego
zwyczaju handlowego, chyba, że wartość rynkowa jest znacznie niższa
od ceny kosztu. Stosując powyższy układ zyski, które jeszcze nie
zostały osiągnięte są wyłączone, a poniesione straty mogą być uwzględnione.
Szacowanie zapasów może odbyć się metodą "first in, first out" ("FIFO")
[pierwsze weszło- pierwsze wyszło], lub metodą "last in, first out""LIFO"
[ostatnie weszło - pierwsze wyszło]. Spełniając pewne warunki dopuszcza
się stosowanie metody wyceny zapasów podstawowych zgodnie z precedensem
sądowym. Metoda wyceny zapasów podstawowych polega na wycenie zapasów
podstawowych w przedsiębiorstwie, koniecznych do zapewnienia ciągłości
produkcji.
Odliczanie kosztów Podczas ustalania osiągniętych zysków
można odliczyć wszystkie wydatki związane z prowadzoną działalnością
gospodarczą. Jednak, odliczenie niektórych kosztów handlowych podlega
ograniczeniom. Wydatki te to głównie koszty mieszane, tj. koszty
handlowe powiązane z elementami prywatnymi. Koszty nie podlegające
odliczeniom to mandaty i wydatki związane z żaglówkami wykorzystywanymi
do celów reprezentacyjnych.
Restrykcje dot. odliczania kosztów są ostrzejsze dla spółek, w
których jedna osoba fizyczna lub więcej, posiada znaczny udział
w spółce i pracuje dla spółki.. Osoba fizyczna posiada znaczny udział
w spółce, kiedy obejmuje (bezpośrednio czy pośrednio) co najmniej
5 % lub więcej kapitału akcyjnego lub udziałów spółki. W tym przypadku
nie można odliczyć: 10 % kosztów eksploatacyjnych związanych z produktami
spożywczymi, napojami, produktami tytoniowymi, i koszty związane
z reprezentacją , w tym: recepcje i przyjęcia, konferencje, wycieczki
itp. Przedsiębiorstwo może wybrać stałą kwotę, która nie podlega
odliczeniom w wysokości 1.600 euro na osobę posiadającą znaczny
udział i pracującą w spółce. Do ustawy o podatku dochodowym od spółek
załączony jest szczegółowy spis z kosztami, które podlegają odliczeniom
i których nie można odliczać.
Rezerwy Przedsiębiorstwo może w drodze odliczeń z zysków
tworzyć rezerwy. W tym celu przedsiębiorstwo powinno prowadzić
prawidłową księgowość. Przykładami takich rezerw są: rezerwa wyrównania
kosztów oraz rezerwa reinwestycji. Rezerwa wyrównania kosztów umożliwia
stopniowe rozłożenie powtarzających się kosztów w pewnym okresie.
Rezerwę reinwestycji tworzy się w przypadku, kiedy środki trwałe
zostały utracone, uszkodzone czy zbyte, a wysokość otrzymanej zapłaty
przekracza wartość księgową. Przedsiębiorstwo ubiegające się o tworzenie
takiej rezerwy powinno okazać zamiar wymiany lub naprawy środków
trwałych. Generalnie utworzona rezerwa powinna być zakończona w
trzecim roku licząc od roku, w którym została utworzona.
Wyrównanie strat Przedsiębiorstwo może wyrównywać straty
z zyskami podlegającymi opodatkowaniu osiągniętymi w ostatnich trzech
latach poprzednich ["carry back"] oraz z zyskami podlegającymi opodatkowaniu,
które zostaną osiągnięte w następnych latach ["carry forward"].
Straty inwestycyjne lub związane z likwidacją firmy mogą być
wyrównane z planowanymi zyskami, jeśli co najmniej 70 % akcji lub
udziałów pozostanie w posiadaniu tych samych osób fizycznych. Jeśli
przedsiębiorstwo ograniczy działalność gospodarczą powyżej 70 %,
a jednocześnie 70 % akcji lub udziałów będzie w posiadaniu pierwotnych
akcjonariuszy lub udziałowców, wówczas straty mogą być wyrównane
z zyskami w przyszłości. Niemniej zyski te powinny być osiągnięte
z pierwotnej działalności gospodarczej prowadzonej przez przedsiębiorstwo.
Udział w kapitale nie podlega
opodatkowaniu
Ogólnie Ustawa o podatku dochodowym od spółek
stanowi, że udział w kapitale jest zwolniony z opodatkowania, co
ma zastosowanie w udziałach w kapitałach krajowym i zagranicznym.
Zwolnienie to stanowi jeden z ważniejszych filarów niderlandzkiego
podatku dochodowego od spółek, a jego celem jest uniknikanie podwójnego
opodatkowania zysków, gdy zyski spółki zależnej są przekazywane
do spółki macierzystej. Powyższa regulacja stanowi, że korzyści
czerpane z tytułu objętego udziału w kapitale są zwolnione z podatku.
Pojęcie "korzyści" obejmuje zyski i straty. Zyski obejmują widoczne
i ukryte dywidendy. Zwolnienie z podatku obejmuje zyski osiągnięte
z tytułu zbycia udziałów w kapitale. Jednocześnie straty z tytułu
zbycia udziałów nie podlega odliczeniu od podatku. . Jeśli wartość
udziału w kapitale zostaje obniżona z powodu poniesionych strat,
wówczas wartość dokonanej obniżki przez spółkę macierzystą także
nie podlega odliczeniu. Koszty związane z zagranicznym udziałem
w kapitale również nie podlegają odliczeniu od podatku, a powstałe
straty np.z powodu likwidacji spółki mogą być odliczone od podatku
przy spełnieniu określonych warunków.
Udział w kapitale Zwolnienie udziału w kapitale
od opodatkowania dotyczy udziałów w kapitale krajowym jak i zagranicznym.
Zwolnienie od opodatkowania ma miejsce wówczas jeżeli podatnik:
- obejmuje co najmniej 5 % nominalnego kapitału spółki, której
kapitał w części lub w całości został podzielony na akcje lub
udziały,
- obejmuje mniej niż 5 % kapitału, ale posiadanie tej części
kapitału w formie akcji lub udziałów jest konieczne do normalnego
prowadzenia przedsiębiorstwa lub służy interesowi ogólnemu.
Zwolnienie udziału w kapitale od opodatkowania nie ma zastosowania,
jeśli podatnik czy spółka zależna jest uważana za instytucję inwestycyjną.
W stosunkach międzynarodowych zwolnienie udziału w kapitale od
opodatkowania nie ma zastosowania jeśli akcje lub udziały w spółce
zagranicznej są zakwalifikowane jako inwestycja (lokata). Innym
wymogiem zastosowania zwolnienia udziału w kapitale od opodatkowania
jest obowiązek płacenia podatków w miejscu osiągania zysków przez
firmę zagraniczną.
Dyrektywa UE o spółkach macierzystych i zależnych
W roku 1992 nastąpiła nowelizacja ustawodawstwa niderlandzkiego
w celu dostosowania do dyrektywy UE o spółkach macierzystych i zależnych.
Przepisy o zwolnieniu udziału w kapitale od opodatkowania zostały
rozszerzone w sposób zróżnicowany. Przykładowo wkład inwestycyjny
w spółkę mającą siedzibę w innym państwie członkowskim UE, może
być uważany za udział w kapitale, do którego ma zastosowanie przepis
o wyłączeniu udziału w kapitale od opodatkowania. W niektórych okolicznościach
posiadanie co najmniej 25 % praw głosu w spółce może również być
uważane za udział w kapitale, nawet jeśli partycypacja w kapitale
akcyjnym/udziałowym jest poniżej 5 %. Zgodnie z powyższą dyrektywą
nie pobiera się zaliczki na podatek od dywidend, wypłacanych spółce
mającej siedzibę w innym państwie członkowskim UE. W takim przypadku,
spółka powinna posiadać udział o wysokości co najmniej 25 % w spółce
wypłacającej dywidendy.
Od roku 1994, spełniając określone warunki zwolnienie udziału w
kapitale od opodatkowania ma zastosowanie, jeśli akcjonariusz lub
udziałowiec posiada udział w wysokości co najmniej 10 % w nominalnym
kapitale akcyjnym lub udziałowym w spółce, lub jeśli dysponuje prawem
głosu i decyzji co najmniej w 10 % .
Opodatkowanie grupowe (jednostka
fiskalna)
W określonych warunkach spółka macierzysta może podlegać opodatkowaniu
grupowemu, łącząc się z jedną lub kilkoma spółkami zależnymi.
Dla celów podatkowych oznacza to, że spółki zależne są uważane
za wchłonięte przez spółkę macierzystą. Zaletami opodatkowania
zbiorowego jest możliwość wyrównania strat poniesionych przez jedną
ze spółek z zyskami drugiej spółki grupowej, a środki trwałe mogą
być przekazane z jednej spółki do drugiej bez podatku.
Pozwala się na opodatkowanie grupowe tylko wówczas, jeśli wszystkie
przedsiębiorstwa wchodzące w skład grupy są stałymi podatnikami
dla celów podatkowych w Niderlandach, a spółka macierzysta posiada
wszystkie akcje czy udziały w spółkach zależnych (w praktyce wystarczy
objęcie 99 % akcji lub udziałów). Innym warunkiem stosowania opodatkowania
grupowego to stosowanie przez spółkę macierzystą i spółki zależne
tego samego roku obrachunkowego i podleganie tym samym rodzajom
opodatkowania. Wniosek o opodatkowanie grupowe powinien być złożony
do inspektora podatkowego w imieniu wszystkich spółek wchodzących
w skład grupy. Ponadto, należy spełnić warunki określone przez
ministra finansów. . Cofnięcie możliwości opodatkowania grupowego
odbywa się w oparciu o wniosek lub automatycznie jeśli nie jest
zachowany jeden czy więcej z warunków.
Fuzje Rozróżnia się trzy rodzaje
fuzji: fuzja akcyjna, fuzja prawna i fuzja przedsiębiorstw.
W fuzji akcyjnej akcjonariusze przekazują akcje do innej spółki.
W takich przypadkach nie pobiera się podatku dochodowego od spółek
ze względu na zastosowanie zwolnienia udziału od opodatkowania w
kapitale.
Przy fuzji prawnej aktywa i pasywa jednej lub więcej spółek są
przekazane do spółki przejmującej. Spółki przejęte przestają istnieć.
W przypadku fuzji przedsiębiorstw jedna spółka przejmuje aktywa
i pasywa drugiej spółki (albo niezależną część). Przejęcie następuje
w formie przejęcia akcji lub udziałów.
Przy spełnieniu określonych warunków, zyski osiągnięte z powodu
fuzji prawnej czy fuzji przedsiębiorstw nie podlegają opodatkowaniu.
Do góry
|