Podatki w Królestwie Niderlandów

Podatek dochodowy od spółek

Podatnicy
Podstawa opodatkowania i stawki podatkowe
Wykluczenie udziału w kapitale od opodatkowania
Opodatkowanie grupowe (jednostka fiskalna)
Fuzje

Podatkiem dochodowym od spółek obciążane są przedsiębiorstwa z siedzibą w Niderlandach (podatnicy stali) oraz niektóre przedsiębiorstwa, które nie mają siedziby w Niderlandach, ale przekazują  przychody do Niderlandów (podatnicy niestali). W tym kontekście pojęciem "przedsiębiorstwa" określa się spółki, których kapitał jest podzielony na udziały lub akcje, a także spółdzielnie. Najczęściej spotykane formy prawne przedsiębiorstw,  zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od spółek, to spółka akcyjna ("NV") oraz spółka z ograniczoną odpowiedzialnością ("BV")

Czy przedsiębiorstwo ma siedzibę w Niderlandach do celów podatkowych, ustala się na podstawie okoliczności indywidualnych. Czynnikami istotnymi do ustalenia siedziby są miejsce, w którym mieści się aktualny zarząd przedsiębiorstwa, miejsce centrali oraz miejsce, w którym odbywają się walne zgromadzenia akcjonariuszy czy udziałowców. Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od spółek, uważa się, że siedziba znajduje się w Niderlandach wszystkich przedsiębiorstw założonych według prawa niderlandzkiego.

Podstawa podatkowa i stawki podatkowe

Podatek dochodowy od spółek pobierany jest od zysków podlegających opodatkowaniu, uzyskanych przez przedsiębiorstwo w poszczególnym roku po odliczeniu strat odliczalnych. Zyski podlegające opodatkowaniu, to zyski pomniejszone o dary odliczalne z podatku.

Podatek dochodowy od spółek jest pobierany według stawki podatkowej 29 % od osiągniętych zysków w wysokości do 22.689 euro, a od kwoty wyższej według stawki 34,5 %.

Ustalenie zysków według zasady dobrego zwyczaju handlowego

Zyski powinny być ustalane według zasady dobrego zwyczaju handlowego i w sposób rzetelny. Przykładowo niezrealizowane straty mogą być uwzględnione, wówczas zyski, które jeszcze nie zostały zrealizowane mogą być wyłączone. Wymóg stosowania sposobu rzetelnego oznacza, że zmiana metody do ustalenia zysków wyłącznie może nastąpić wtedy, kiedy jest to zgodne z zasadą dobrego zwyczaju handlowego.  

Każdego roku amortyzowane są środki trwałe użyte do prowadzenia przedsiębiorstwa. W zasadzie podatnik sam decyduje o metodzie amortyzacji, jednak metoda wybrana powinna być zgodna z dobrym zwyczajem handlowym. Generalnie stosuje się metodę amortyzacji liniowej. W metodzie wymienionej ustala się stałą stopę amortyzacji, którą co rocznie stosuje się odnośnie całego okresu amortyzacji.  

Stosuje się następujące metody szacowania zapasów:

• szacowanie na podstawie ceny kosztu,
• szacowanie na podstawie ceny kosztu lub wartości rynkowej (jeżeli jest niższa),
• metoda wyceny zapasów podstawowych.

Szacowanie na podstawie ceny kosztu jest zgodne z zasadą dobrego zwyczaju handlowego, chyba, że wartość rynkowa jest znacznie niższa od ceny kosztu. Stosując powyższy układ zyski, które jeszcze nie zostały osiągnięte są wyłączone, a poniesione straty mogą być  uwzględnione. Szacowanie zapasów może odbyć się metodą "first in, first out" ("FIFO") [pierwsze weszło- pierwsze wyszło], lub metodą "last in, first out""LIFO" [ostatnie weszło - pierwsze wyszło]. Spełniając pewne warunki dopuszcza się stosowanie metody wyceny zapasów podstawowych zgodnie z precedensem sądowym. Metoda wyceny zapasów podstawowych polega na wycenie zapasów podstawowych w przedsiębiorstwie, koniecznych do zapewnienia ciągłości produkcji.

Podczas ustalania osiągniętych zysków można odliczyć wszystkie wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Jednak, odliczenie niektórych kosztów handlowych podlega ograniczeniom. Wydatki te to głównie koszty mieszane, tj. koszty handlowe powiązane z elementami prywatnymi. Koszty nie podlegające odliczeniom to mandaty i wydatki związane z żaglówkami wykorzystywanymi do celów reprezentacyjnych.

Restrykcje dot. odliczania kosztów są ostrzejsze dla spółek, w których jedna osoba fizyczna  lub więcej, posiada znaczny udział w spółce i pracuje dla spółki.. Osoba fizyczna posiada znaczny udział w spółce, kiedy obejmuje (bezpośrednio czy pośrednio) co najmniej 5 % lub więcej kapitału akcyjnego lub udziałów spółki. W tym przypadku nie można odliczyć: 10 % kosztów eksploatacyjnych związanych z produktami spożywczymi, napojami, produktami tytoniowymi, i koszty związane z  reprezentacją , w tym: recepcje i przyjęcia, konferencje, wycieczki itp. Przedsiębiorstwo może wybrać stałą kwotę, która nie podlega odliczeniom w wysokości 1.600 euro na osobę posiadającą znaczny udział i pracującą w spółce. Do ustawy o podatku dochodowym od spółek załączony jest szczegółowy spis z kosztami, które podlegają  odliczeniom  i których nie można odliczać.

Przedsiębiorstwo może w drodze odliczeń z zysków tworzyć  rezerwy. W tym celu przedsiębiorstwo powinno prowadzić prawidłową księgowość. Przykładami takich rezerw są: rezerwa wyrównania kosztów oraz rezerwa reinwestycji. Rezerwa wyrównania kosztów umożliwia stopniowe rozłożenie powtarzających się kosztów w pewnym okresie. Rezerwę reinwestycji tworzy się w przypadku, kiedy środki trwałe zostały utracone, uszkodzone czy zbyte, a wysokość otrzymanej zapłaty przekracza wartość księgową. Przedsiębiorstwo ubiegające się o tworzenie takiej rezerwy powinno okazać zamiar wymiany lub naprawy  środków trwałych. Generalnie utworzona rezerwa powinna być zakończona w trzecim roku licząc od roku, w którym została utworzona.

Przedsiębiorstwo może wyrównywać straty z zyskami podlegającymi opodatkowaniu osiągniętymi w ostatnich trzech latach poprzednich ["carry back"] oraz z zyskami podlegającymi opodatkowaniu, które zostaną osiągnięte w następnych latach  ["carry  forward"]. Straty  inwestycyjne lub związane z likwidacją  firmy  mogą być wyrównane z planowanymi zyskami, jeśli co najmniej 70 % akcji lub udziałów pozostanie w posiadaniu tych samych osób fizycznych. Jeśli przedsiębiorstwo ograniczy  działalność gospodarczą powyżej 70 %, a jednocześnie 70 % akcji lub udziałów będzie w posiadaniu pierwotnych akcjonariuszy lub udziałowców, wówczas straty mogą być wyrównane z zyskami w przyszłości. Niemniej zyski te powinny być osiągnięte z pierwotnej działalności gospodarczej prowadzonej przez przedsiębiorstwo.

Udział w kapitale nie podlega opodatkowaniu

Ustawa o podatku dochodowym od spółek stanowi, że  udział w kapitale jest zwolniony z opodatkowania, co ma zastosowanie w udziałach w kapitałach krajowym  i zagranicznym. Zwolnienie to stanowi jeden z ważniejszych filarów niderlandzkiego podatku dochodowego od spółek, a jego celem jest uniknikanie  podwójnego opodatkowania zysków, gdy  zyski spółki zależnej są przekazywane do spółki macierzystej.  Powyższa regulacja stanowi, że korzyści  czerpane z tytułu objętego udziału w kapitale są zwolnione z podatku. Pojęcie "korzyści" obejmuje zyski i straty. Zyski obejmują widoczne i ukryte dywidendy. Zwolnienie z  podatku obejmuje  zyski osiągnięte  z  tytułu zbycia udziałów  w kapitale. Jednocześnie  straty z tytułu  zbycia udziałów nie podlega odliczeniu od podatku. . Jeśli wartość udziału w kapitale zostaje obniżona z powodu poniesionych strat, wówczas wartość dokonanej obniżki  przez spółkę macierzystą także nie podlega odliczeniu. Koszty związane z zagranicznym udziałem w kapitale również nie podlegają odliczeniu od podatku, a powstałe straty np.z powodu  likwidacji spółki mogą być odliczone od podatku przy spełnieniu określonych warunków.

Zwolnienie udziału  w kapitale od opodatkowania dotyczy  udziałów  w kapitale krajowym jak i zagranicznym. Zwolnienie od opodatkowania ma miejsce wówczas jeżeli podatnik:

• obejmuje co najmniej 5 % nominalnego kapitału spółki,  której kapitał w  części lub w całości został podzielony  na akcje lub udziały,
• obejmuje mniej niż 5 %  kapitału, ale  posiadanie tej części kapitału w formie  akcji lub udziałów jest konieczne do normalnego prowadzenia przedsiębiorstwa lub służy interesowi ogólnemu.

Zwolnienie udziału w kapitale od opodatkowania nie ma zastosowania, jeśli  podatnik czy spółka zależna jest uważana za instytucję inwestycyjną.

W stosunkach międzynarodowych zwolnienie udziału w kapitale od opodatkowania nie ma zastosowania jeśli akcje lub udziały w spółce zagranicznej są zakwalifikowane jako inwestycja (lokata). Innym wymogiem zastosowania zwolnienia udziału w kapitale od opodatkowania jest obowiązek płacenia podatków w miejscu osiągania zysków przez firmę zagraniczną.                 

W roku 1992 nastąpiła nowelizacja ustawodawstwa niderlandzkiego w celu dostosowania do dyrektywy UE o spółkach macierzystych i zależnych. Przepisy o zwolnieniu udziału w kapitale od opodatkowania zostały rozszerzone w sposób zróżnicowany.  Przykładowo wkład inwestycyjny w spółkę mającą siedzibę w innym państwie członkowskim UE, może być uważany za udział w kapitale,  do którego ma zastosowanie przepis o wyłączeniu udziału w kapitale od opodatkowania. W niektórych okolicznościach posiadanie co najmniej 25 % praw głosu w spółce  może również być uważane za udział w kapitale, nawet jeśli partycypacja w kapitale akcyjnym/udziałowym jest poniżej 5 %. Zgodnie z powyższą dyrektywą nie pobiera się zaliczki na  podatek od dywidend,  wypłacanych spółce mającej siedzibę w innym państwie członkowskim UE. W takim przypadku, spółka powinna posiadać udział o wysokości co najmniej 25 % w spółce wypłacającej dywidendy.

Od roku 1994, spełniając określone warunki zwolnienie udziału w kapitale od opodatkowania ma zastosowanie, jeśli  akcjonariusz lub udziałowiec posiada udział w wysokości co najmniej 10 % w nominalnym kapitale akcyjnym lub udziałowym w spółce, lub jeśli dysponuje prawem głosu  i decyzji co  najmniej w  10 % .

Opodatkowanie grupowe (jednostka fiskalna)

W określonych   warunkach spółka macierzysta może podlegać opodatkowaniu grupowemu, łącząc się z jedną lub kilkoma spółkami  zależnymi.  Dla celów  podatkowych oznacza to, że spółki zależne są uważane za wchłonięte przez spółkę macierzystą. Zaletami  opodatkowania zbiorowego jest możliwość wyrównania strat poniesionych przez jedną ze spółek z zyskami drugiej spółki grupowej, a  środki trwałe  mogą być  przekazane z jednej spółki do drugiej bez podatku.

Pozwala się na opodatkowanie grupowe tylko wówczas, jeśli wszystkie przedsiębiorstwa wchodzące w skład grupy są stałymi podatnikami dla celów podatkowych w Niderlandach, a spółka macierzysta posiada wszystkie akcje czy udziały w spółkach zależnych (w praktyce wystarczy objęcie 99 % akcji lub udziałów). Innym  warunkiem stosowania  opodatkowania grupowego to stosowanie przez spółkę macierzystą i spółki zależne tego samego roku obrachunkowego i  podleganie tym samym rodzajom opodatkowania. Wniosek o opodatkowanie grupowe powinien być złożony do inspektora podatkowego w imieniu wszystkich spółek wchodzących w skład grupy. Ponadto,  należy spełnić warunki określone przez ministra finansów. . Cofnięcie możliwości opodatkowania grupowego odbywa się w oparciu o wniosek lub  automatycznie jeśli nie jest zachowany jeden czy więcej z warunków.

Rozróżnia się trzy rodzaje fuzji: fuzja akcyjna, fuzja prawna i fuzja przedsiębiorstw.

W fuzji akcyjnej akcjonariusze przekazują  akcje do innej spółki. W takich przypadkach  nie pobiera się podatku dochodowego od spółek ze względu na zastosowanie zwolnienia udziału od opodatkowania w kapitale.

Przy fuzji prawnej aktywa i pasywa jednej lub więcej spółek są przekazane do spółki przejmującej. Spółki przejęte przestają istnieć.

W przypadku fuzji przedsiębiorstw jedna spółka przejmuje aktywa i pasywa drugiej spółki (albo niezależną część). Przejęcie  następuje w formie przejęcia akcji lub udziałów.

Przy spełnieniu określonych  warunków,  zyski osiągnięte z powodu fuzji prawnej czy fuzji przedsiębiorstw nie podlegają opodatkowaniu.

Do góry